روزگاری ست دنیا را تماشاگرانی احاطه کرده اند که از منظر دوربین های عکاسی به جهان می نگرند؛سرد و بی روح،تاریک و مبهم
از واقعیت تلخ فقر تنها تصویری می بینند که : خوب پرداخت شده!و در کل بد نیست!
اما آیا زندگی هم همین طور ساده و بی خیال این منظره را به تماشا می نشیند؟!
آیا در کنج خلوت و تنهایی و ناامیدی و در شب هایی که از گرسنگی به صبح نمی رسند همین نغمه ی سرمستانه جاری ست؟!
در پس نگاه اشک آلودی که از حسرت به زمین دوخته می شود چه می گذرد؟
ما چگونه با خود فکر می کنیم که دنیا این همه بی سر و ته می شود؟
مشکل کجاست؟ فقر چیست؟
دوش فقر به در کلبه ای رفت و گریست
عشق در را بگشود این جا جای تو نیست
فقر آهسته شکست کنج قلبش لرزید
عشق را محکوم کرد،قلب جا پای تو نیست!
موضوع مطلب :
