توی قصابی بودم که یه پیرزن اومد تو و یه گوشه وایستاد .....
یه آقای خوش تیپی هم اومد تو گفت: ابرام آقا قربون دستت پنج کیلو فیله گوساله بکش عجله دارم .....
آقای قصاب شروع کرد به بریدن فیله و جدا کردن اضافه‌هاش .....

همینجور که داشت کارشو می‌کرد رو به پیرزن کرد گفت: چی مِخی نِنه ؟
پیرزن اومد جلو یک پونصد تومنی مچاله گذاشت تو ترازو گفت: هَمینو گُوشت بده نِنه .....
قصاب یه نگاهی به پونصد تومنی کرد گفت: پُونصَد تُومَن فَقَط اّشغال گوشت مِشِه نِنه بدم؟
پیرزن یه فکری کرد گفت بده نِنه!
قصاب اشغال گوشت‌های اون جوون رو می‌کند می‌ذاشت برای پیره زن .....
اون جوونی که فیله سفارش داده بود همین جور که با موبایلش بازی می‌کرد گفت: اینارو واسه سگت می‌خوای مادر؟
پیرزن نگاهی به جوون کرد گفت: سَگ؟
جوون گفت اّره ..... سگ من این فیله‌ها رو هم با ناز می‌خوره ..... سگ شما چجوری اینا رو می‌خوره؟
پیرزن گفت: مُخُوره دیگه نِنه ..... شیکم گشنه سَنگم مُخُوره .....
جوون گفت نژادش چیه مادر؟ پیرزنه گفت بهش مِگن تُوله سَگِ دوپا نِنه ..... اینا رو برا بچه‌هام می‌خام اّبگوشت بار بیذارم!
جوونه رنگش عوض شد ..... یه تیکه از گوشتای فیله رو برداشت گذاشت رو اشغال گوشتای پیرزن .....
پیرزن بهش گفت: تُو مَگه ایناره بره سَگِت نگرفته بُودی؟
جوون گفت: چرا
پیرزن گفت ما غِذای سَگ نِمُخُوریم نِنه .....
بعد گوشت فیله رو گذاشت اون طرف و اشغال گوشتاش رو برداشت و رفت.

نامه عاشقانه یک کودک

با اینکه بابایم می گوید دهانم هنوز بوی پفک می دهد ولی من تو را عاشق می باشم،
ای دختر همساده! هر بار که با موهای دمب موشی ات به حیاط می ایی تا لی لی بازی کنی و هی دماغت را بالا می کشی از بس هوا سرد می باشد، دل کوچک من خیلی غنج می رود.
ان روز که در استپ هوایی توپ را بالا انداختی که ""کودک فهیم"" و من سوزیدم، فهمیدم که در گلویت گیر کرده می باشم و اصلا فکر نمی کنم که تو از ممد فرنگیز خانوم اینا با ان کت شلوار مسخره اش خوشت می اید.
من از تو خیلی دلگیر می باشم از بس عباس اقای بقال محله لپ تو را کشید که ""کوچولو چی می خوای؟"" و تو بی حیایانه خندیدی و من تا صبح ماهواره ممد فرنگیز خانوم اینا را تماشا کردم که غیرت خونم نرمال شود.
من هر روز لب پنجره منتظرت می نشینم و با دستان کوچولویم هی گیتار می زنم که ""چه خوشگل شدی امروز"" و تو از سرویس مدرسه پیاده می شوی و در حالی که با راننده گنده بک سرویس بای بای می کنی و وسط کوچه مقنعه ات را در می اوری و من ""دلم تنگه برادرجان"" می خوانم و با سوزیدنم می سازم. ان یکی روز که معلمتان ""من بادام دارم"" درس داد و تو گریان امدی که ""دلم بادام می خواهد"" من به تو خیلی بادام دادم و تو خندیدی و نفهمیدی که من به چه دلهره از اجیل فروشی سر کوچه بادام را دزدیدم و اقاهه به من گفت:"" فسقلی الدنگ!""
تو خیلی خوشگل قشنگ می باشی ولی هیچ وقت به زیبایی خانم معلم ما که فامیل سوفیالورن اینا می باشد نمی رسی و بابایم عاشق او می باشد و به زودی با هم همسر می شوند و من خیلی خوشحال می باشم که خانم معلم عزیز که زنی زیبا و مهربان می باشد خیلی برای خوشبختی بابایم تلاش می کند....! خانم معلم می گوید:"" تا همین جا بس می باشد. دیکته عقشولانه بهت گفتم که خسته نشوی!""
من خیلی ناراحت می باشم که خانم معلم از احساسات پاک من سوء استفاده می کند و دیکته های بد اموزی می گوید از بس که همساده ما اصلا دختر ندارد. خانم معلم می گوید:"" من رفتم. به بابایت سلام برسان بگو پول این تدریس خصوصی ها را می کشم روی مهریه !!

 دوستان عزیز امیدوارم که خوشتون اومده باشه

این مطلب رو من از وبلاگ یکی از بهترین دوستام یعنی فاطمه گرفتم

برای دیدن وبلاگ محشر دوستم به آدرس رنگین کمان در پیوندها مراجعه کنین

گاهی از تمام دنیا دلم می گیرد...

گاهی می خواهم سرم را روی بالش بگذارم و بگذارم سیل اشک هایم آن را خیس کند

گاهی حتی بال زدن پروانه،شکوفه های درختان،صدای زیبای آب و....

هیچ کدام نمی توانند یک لبخند را بر لبانم هدیه کنند

می دانید کدام گاه ها را می گویم؟!

گاه هایی که مرگ قدم پیش می گذارد....

ولی چه کارش می شود کرد؟!

به قول سهراب:

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ

..........

حقیقت چیست؟

حقیقت گاهی به تلخی شربت سینه های مادربزرگ می شود

حقیقت گاهی عنکبوت می شود و با تنیدن تارش به روی زندگی ما

امید را از سینه ها می دزدد

حقیقت گاهی سایه ای می شود از جنس مرگ

و جلوی درخشش ستاره های ایمان را می گیرد

حقیقت آن چیزی نیست که همه ی ما در رویاهایمان تصور می کنیم

حقیقت همیشه یک شهر آرام با مردمی گرم و صمیمی و پرندگانی زیبا نیست

حقیقت همیشه زیبا نیست

...

و من می دانم که بیش تر شما سختی و تلخی حقیقت را با تمام وجود احساس کرده اید

و نیامده ام تا دوباره شما را به یاد نازیبایی های زندگی بیاندازم

من برای هدفی بزرگتر آمده ام

آمده ام تا به شما بگویم

از لا به لای تارهای عنکبوت هم نور امید عبور می کند

و سایه ی مرگ

گاهی می تواند با خواست خدا و دعای ما اندکی صبر کند و از جلوی نور ایمان کنار برود

و شاید روزی با تلاش و امید به آینده رویاهایمان به حقیقت بپیوندد

و اگر من و تو از همین حالا برای تغییر گام برداریم

شاید فردا شهری آرام با مردمی صمیمی داشته باشیم

دوستان

من آمدم تا بگویم

بیایید از همین حالا برای تقویت اراده مان و زیبا کردن زندگی مان

کفش های آهنینمان را به پا کنیم

و در جاده ی پر فراز و نشیب دنیا

دست در دست باد

به سوی هدف هایمان بدویم