نیمه شب در حوالی ادراک

مردی بود خموش

غم سنگینی به دوش

غم سفره ای خالی

سکه های خیالی

صیادی درمانده

از سفر جامانده

که همه در راهند

در راه خوشبختی

چه شده که من وامانده

سفر را از یاد بردم؟

آه از غم روزگار

آه از تنهایی...

و راست هم می گفت

در ره تاریکی

او بس تنها بود

ره تاریکی چیست؟

راه شب...

راه نومیدی

شاید این غفلت اوست

شاید این بی خبری ست

شب او وهم است

شب او هنگامی ست

که شقایق فکر

در دشت تعقل نمی روید

راه شب را می توان پیمود

اما آیا مقصد این راه

به جز تاریکی ست؟؟؟